1974

Það ríkti ósvikin gleði á Skaganum á laugardaginn. Þessi gamalkunni knattspyrnubær hafði endurheimt Íslandsbikarinn. Gleði leikmanna og áhorfenda var að vonum mikil og bílflautur ætluðu alla að æra. Hámarki náðu fagnaðarlætin þegar leikmenn tóku þjálfara sinn, Kirby hinn enska, og tolleruðu. Án efa á hann stærstan þátt í glæsilegum sigri liðsins í mótinu. Í leiknum á laugardaginn, gegn Víkingi, sýndu Akurnesingar eins og í flestum leikja sinna stórgóða knattspyrnu.Sigur þeirra í mótinu er engin tilviljun, liðið er tvímælalaust það besta sem við eigum í dag. Það hefur á að skipa góðum einstaklingum í hverri stöðu, leikreyndum mönnum á besta aldri. Það að sigurinn skuli vera í höfn að ólokinni einni umferð og enginn leikur hafi tapast, segir sína sögu.

Til að tryggja sér sigur í mótinu þurftu Akurnesingar að vinna leikinn gegn Víkingi, jafntefli hefði þýtt áframhaldandi möguleika á sigri Keflvíkinga. Nokkuð fjölmenni var á vellinum þrátt fyrir leiðinlegt veður, og þeir hvöttu sína menn vel. Vegna  rigningarinnar var völlurinn mjög háll, og bar leikurinn merki þess. Hann var góður á köflum, og baráttan mikil. Víkingur byrjaði af miklum krafti, en þegar Ieið á fyrri hálfleikinn fóru heimamenn að sækja látlaust og þeir voru mun betri til loka leiksins. Í seinni hálfleik var mestur  kraftur úr leikmönnum , og var hann síðri en sá fyrri, án þess þó að áhorfendum leiddist.
 

Við reiknum jafnvel með að tapa leiknum, en við mætum með okkar sterkasta lið og erum ákveðnir að selja okkur dýrt, sagði Halldór Bjarnason formaður knattspyrnudeildar Völsungs fyrir leik þeirra við Íslandsmeistarana frá Akranesi í undanúrslitum Bikarkeppninnar.Það var mikill áhugi fyrir leiknum og komu margir langt að,enda voru áhorfendur um 1000, sem er metaðsókn á Húsavík. Veður var fremur óhagstætt þegar leikurinn fór fram og töldu ráðamenn Völsungs, að mun fleiri hefðu komið, ef veður hefði verið betra.

Völsungar tóku vel á móti Íslandsmeisturunum í þessum leik. Fyrir leikinn afhenti Gísli Haraldsson fyrirliði þeirra fyrirliða Skagamanna stóran og mikinn blómvönd. Síðast börðust þeir eins og hetjur leikinn til enda og sýndu á köflum góða knattspyrnu. Í liði Skagamanna var enginn sérstakur sem bar af. Liðið i heild átti góðan leik, en styrkur liðsins liggur fyrst og fremst í því, að þar er engan veikan hlekk að finna. Dómari var Rafn Hjaltalín og var hann slakur að þessu sinni. Furðulegast af öllu fannst mér, er hann dæmdi aukaspyrnu á Akurnesinga rétt fyrir utan vítateig þeirra. Varnarmenn stilltu sér upp eina 5 metra frá en Völsungar mótmæltu og vildu fá þá aftar,sem von var. Rafn tók það ekki til greina og færði knöttinn aftar.